چکیده

هدف:

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه پایبندی مردان به آموزه های اسلام درباره همسر داری، با رضامندی زناشویی و کارآمدی خانواده انجام شده است.

روش:

این پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی و از دسته دو متغیری می باشد. جامعه آماری پژوهش را تمام معلمين مرد متأهل شهر قم تشکیل دادند که از میان آنها ۳۸۵ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان در این پژوهش ضمن ارائه برخی مشخصات جمعیت شناختی، به پرسشنامه های رضامندی زناشویی (با آلفای کرونباخ ۸۷/.)، پرسشنامه کارآمدی خانواده (با آلفای کرونباخ ۸۹/.) و پرسشنامه محقق ساخته پایبندی مردان به آموزه های همسرداری اسلام (با آلفای کرونباخ 850/0 و ضریب تطابق کندال 167/0) پاسخ دادند. سپس داده ها از طریق روش های آمار توصیفی و استنباطی، تجزیه و تحلیل شدند. چگونگی رابطه متغیرهای پژوهش، از روش آماری همبستگی پیرسون بدست آمد.

یافته ها:

نتایج نشان داد که:

- بین پایبندی مردان به آموزه های همسرداری اسلام با رضامندی زناشویی و کارآمدی خانواده رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

- همچنین بین پایبندی مردان به آموزه های همسرداری اسلام با تمام مولفه های رضامندی زناشویی و کارآمدی خانواده رابطه مثبتی وجود دارد.

کلید واژه ها:

پایبندی به آموزه های همسر داری اسلام، رضامندی زناشویی، کارآمدی خانواده

نوع