چکیده |
|
هدف: |
هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی و سلامت روان معلمان شاغل شهر تهران است. |
روش: |
بدین منظور تعداد ۳۸۲ نفر از معلمان (۱۰۲ مرد و ۲۸۰ زن) به صورت نمونه در دسترس به دو پرسشنامه سلامت عمومی (28-GHQ)، (گلدبرگ، ۱۹۷۸)، و مقیاس جهت گیری مذهبی( آذربایجانی، ۱۳۸۲) پاسخ دادند. داده ها با آماره های توصیفی و روش همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تعقیبی نوکی، آزمون T، و رگرسیون، توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. |
یافته ها: |
يافته های پژوهش حاضر نشان میدهد که بین جهت گیری مذهبی و اختلال در سلامت روان و ابعاد چهارگانه آن رابطه منفی و معنادار وجود دارد. یافته های دیگر پژوهش نیز بیانگر آن است که بین دو مؤلفه عقاید - مناسک و مؤلفه اخلاق با اختلال در سلامت روان رابطه منفی معنادار وجود داشته و بین تمام مؤلفه های جهت گیری مذهبی با چهار مؤلفه نشانگان بدنی، اضطراب و بی خوابی، نار ساکنش وری اجتماعی و افسردگی نیز رابطه منفی معنادار وجود دارد. دیگر یافته های پژوهش نشان داد که از میان تمام متغیرهای اصلی و جمعیت شناختی پژوهش حاضر، مناسب ترین پیش بینی کننده برای سلامت روان هستند، متغير جهت گیری مذهبی (كل) است. همچنین یافته ها نشان دادند که متغير جهت گیری مذهبی می تواند بین دو گروه برخوردار از بیشترین و کمترین میزان سلامت روان ایجاد تمایز نماید. یافته های دیگر پژوهش نشان داد که زنان در جهت گیری مذهبی و عقاید - مناسک به طور معناداری نسبت به مردان برتری دارند. یافته های دیگر نشانگر آن است که مقطع تدریس و وضعیت اقتصادی، آزمودنیها هیچ گونه تأثیر معناداری بر میزان جهت گیری مذهبی و مؤلفه های اخلاق و عقاید - مناسک ندارد، بر پایه این یافته ها در بعد اخلاقی افراد متأهل نسبت به افراد مجرد از پای بندی بیشتری برخوردار هستند |
نتیجه: |
از آنجا که بین جهت گیری مذهبی و سلامت روان معلمان شهر تهران رابطه مثبت وجود دارد، بنابراین با افزایش جهت گیری مذهبی در آنها، سلامت روان آنان نیز افزایش می یابد. |
کلید واژه ها: |
جهت گیری مذهبی، سلامت روان، معلمان |
نوع |
|