چکیده

هدف:

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و رضامندی از زندگی زناشویی در خانواده های معلمان مرد شهرستان قم انجام شده است

روش:

برای انجام این بررسی ۵۰ نفر از معلمان مرد شهرستان قم و همسرانشان به طور تصادفی انتخاب شدند. پس از اجرای دو آزمون (آزمون جهت گیری مذهبی و پرسشنامه رضایت زناشویی - تجدید نظر شده اشنایدر)، داده های به دست آمده با استفاده از فنون آماری شامل« میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره  »مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت

یافته ها:

نتایج زیر به دست آمد:

1. بين جهت گیری مذهبی و رضامندی از زندگی زناشویی در مردان و زنان رابطه معنی دار مثبت وجود دارد. البته این رابطه در مردان قوی تر از زنان است.

۲. بين جهت گیری مذهبی مردان و رضامندی زناشویی زوجها رابطه معنی دار مثبت وجود دارد اما بين جهت گیری مذهبی زنان و رضامندی زناشویی زوجها رابطه معنی دار وجود ندارد.

٣. از بین متغیرهای متعدد محاسبه شده (نظير سن، تحصیلات و جهت گیری مذهبی) در مردان، تنها جهت گیری مذهبی، رضامندی زناشویی را در سطحی معنی دار تبیین می کند، و در زنان هیچیک از متغیرها (از جمله جهت گیری مذهبی)، رضامندی زناشویی را در سطحی معنی دار تبیین نمی کند. و در زوجها تنها میزان تحصیلات مردان، رضامندی زناشویی زوج ها را در سطحی معنی دار، البته به طور معکوس، تبیین می نماید.

کلید واژه ها:

جهت گیری مذهبی،رضامندی زناشویی،رضایت زناشویی

نوع