چکیده

هدف:

دراین مطالعه سعی شده است یکی از موضوعات مهم روانشناسی یعنی «عزت نفس» که خاستگاه دینی دارد و امروزه به اشتباه با مفهوم حرمت خود به یک معنا به کار می رود، مورد بررسی قرار گرفته و گسترة مفهومی« عزت نفس» و «حرمت خود» از هم متمایز گردد.

در این راستا،  این دو مفهوم در گسئرة دین و روانشناسی مورد بررسی واقع شد و نتایج نشان داد که مفهوم «حرمت خود» و «عرّت نفس» کاملا متفاوت از یکدیگر بوده و تنها ممکن است از لحاظ مصداقي با یکدیگر تداخل و همپوشی داشته باشند. هدف دیگر این پژوهش بررسی «رابطه توکل به خدا و حرمت خود» بوده است.

روش:

بدین منظور، ۱۵۵ نفر از دانش پژوهان موسسات آموزشی و پژوهشی استان قم با استفاده از روش خوشه ای تک مرحله ای برگزیده شدند و دو پرسشنامه روی آنها اجرا شد که عبارت بودند از:

 الف) پرسشنامة راهیابی در حوادث و رخدادهای زندگی که برای سنجش میزان توکل دانش پژوهان از آن استفاده شد.

ب) پرسشنامة حرمت خود کوپر اسمیت.

نتایج حاصل، به کمک روش های آمار توصیفی، آزمون معناداری ضریب همبستگی، آزمونt  برای مقايسة میانگین ها تجزیه و تحلیل شد

یافته ها:

یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که :

1. رابطه بین میزان توکل به خدا و حرمت خود کلی و عمومی مثبت و معنادار است
2.  میانگین نمرات توکل به خدا در افراد مجرد به نسبت افراد متامل بیشتر می باشد

کلید واژه ها:

توکل،حرمت خود، عزت نفس،

نوع