چکیده

هدف:

ناایمنی کودک در دلبستگی اولیه نسبت به والدین بر سلامت روانی او در طول زندگی تأثیر منفی می گذارد. این پژوهش در صدد بررسی این بوده است که آیا «دین داری» و «دلبستگی ایمن به خدا» که تأثیر مثبتی بر سلامت روانی انسان دارند، می توانند رابطة بین دلبستگی ناایمن اوليه و مشکلات سلامت روانی را تعدیل کنند یا خیر.

روش:

بدین منظور، ۱۱۳ نفر از دانشجویان معارف اسلامی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و «پرسشنامه دلبستگی کودکی نسبت به هر والد»، «پرسشنامه سلامت عمومی ۲۸ سؤالی»، «مقیاس دین داری سراج زاده» (۲۶ سؤالی)، و «نمایه دلبستگی به خدا» را تکمیل نمودند. داده ها به کمک ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل گردید

یافته ها:

- ضرائب همبستگی پیرسون نشان داد روابط دلبستگی نا ایمن اولیه با مشکلات سلامت روانی ( r=0/26)، دین داری (-0/19)، و دلبستگی ایمن به خدا ( -0/21 ) معنادار است.

-  همچنین، روابط مشکلات سلامت روان با دین داری (-0/32 ) و دلبستگی ایمن به خدا ( -0/56) و رابطه دلبستگی ایمن به خدا با دین داری ( 0/44) نیز معنادار ظاهر شدند،

- با تحلیل همبستگی تفکیکی، نقش تعدیل کننده در رابطه دلبستگی ناایمن اوليه و مشکلات سلامت روانی، نه برای دین داری (۳۶۲/ ۰ = z فيشر)، نه برای بعد عاطفی دین داری (۱۷۱/۰)، و نه برای دلبستگی ایمن به خدا (۶۲۵/۰)، آشکار نشده اما روش تحلیل رگرسیون چنین نقشی را برای دلبستگی ایمن به خدا تأیید کرد (p=0/024,ΔR²=0/033)

کلید واژه ها:

دلبستگی اولیه، سلامت روانی، دین داری، بعد عاطفی دین داری ، دلبستگی به خدا

نوع