چکیده

هدف:

پژوهش حاضر که پژوهشی کیفی و بنیادی محسوب می شود با هدف دست یابی به الگوی نظری روایت درمانگری اسلامی از طریق نقد روایت درمانی، صورت گرفته است

روش:

برای دست یابی به هدف مذکور، با بهره مندی از روش توصیفی- تحلیلی- اجتهادی، ابتدا روایت درمانگری موجود بر اساس منابع در دسترس مورد توصیف قرار گرفت و مبانی آن مشخص گردید

یافته ها:

نتایج به دست آمده از این بخش نشان داد که این رویکرد درمانی در بستر پُست مدرنیسم، سازه گرایی اجتماعی، هرمنوتیک و پساساختارگرایی شکل گرفته و مبانی آن منطبق با آموزه های این پارادایم ها می باشد. سپس به کمک روش تحلیلی و بر اساس اندیشه و آموزه های اسلامی، نقدهای معرفتی فلسفی مبانی این رویکرد مشخص گردید. نتایج حاصل از این بخش نشان داد که بین مبانی این رویکرد و مبانی اسلامی، تفاوتهای متعددی وجود دارد. سپس به کمک شیوه اجتهادی، متون و آموزه های اسلامی، به خصوص قرآن، بررسی شد تا مولفه های محتوایی و ساختاری مرتبط با روایت درمانی استخراج شود. ابتدا مبانی معرفتی فلسفی روایت درمانگری اسلامی مشخص گردید. این مبانی شامل مبانی معرفت شناختی، هستی شناختی و انسان شناختی است. از لحاظ راهبرد روشی نیز، شیوه استنطاقی، که نوعی اجتهاد برای تولید علوم اسلامی است، برگزیده شد.

نتیجه:

و در پایان، بر اساس محتوای به دست آمده، الگوی شکل گیری روایت بر اساس آموزه های اسلام و نیز الگوی نظری روایت درمانگری اسلامی ارائه گردید

کلید واژه ها:

روایت، روایت درمانی، روایت درمانگری اسلامی، مبانی، الگوی نظری

نوع

بسته