چکیده

هدف:

پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل مفهومی لذت بری سعادت نگر بر اساس منابع اسلامی، ساخت و امکان سنجی طرح نمای درمانی آن در کاهش نشانگان افسردگی انجام شد. بدین منظور، مولفه های مفهوم الذت بری سعادت نگر بر اساس منابع اسلامی استخراج و روایی محتوای آن بررسی شده اهداف، تکنیکها و صورت بندی طرح نمای درمانی مبتنی بر مؤلفه هایی مفهومی طراحی و روایی محتوای آن بررسی شد و سپس کار آمدی طرح نمای درمانی لذتیری سعادت نگر اسلامی در کاهش نشانگان افسردگی بررسی گردید

روش:

برای تدوین مدل مفهومی لذت بری سعادت نگر، روش معناشناسی زبانی مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تحلیل مؤلفه های مفهومی لذت بری و سعادت نگری در متون اسلامی از روش تحلیل محتوا استفاده شد. روایی محتوای مؤلفه های مفهومی لذت بری سعادت نگر و طرح نمای مبتنی بر آن به واسطه نظر کارشناسان بررسی شد. برای بررسی کار آمدی طرح نمای درمانی از یک طرح آزمایشی تک آزمدنی با خط پايه چندگانه با نمونة ۳ نفری استفاده شد

یافته ها:

يافته های مرحله اول نشان داد مدل لذت بری سعادت نگر اسلامی دارای دو دسته مؤلفه ساختاری (شامل تجربة لذت، هشداری به لذت بری و جهت گیری های سعادت نگر) و فرایندی (شامل انگیزه سازی، توانمندسازی عقلانی و سازواری عمل) است. روایی محتوا برای تمامی مؤلفه های مفهومی مدل در اظهار نظر ۱۰ کارشناس تأیید شد. بر اساس مدل مفهومی، راهبردها، تکنیکها و صورت بندی طرح نمای درمانی مربوطه برای کاهش نشانگان افسردگی در ۱۰ گام به دست آمد. روایی محتوای طرح نما نیز برای تمامی راهبردها، اهداف عملیانی و تکنیکها در اظهار نظر ۹ کارشناس تأیید شد. در طرح آزمایشی تک آزمودنی، یافته ها نشان داد هر سه مراجع با شروع مداخله روند کاهشی و رو به بهبودی را در مقیاس افسردگی همیلتون (۵۴) نشان دادند. میزان ۸۳% درصد داده غیر همپوش مربوط به تحلیل دیداری در مقیاس افسردگی بک نشان داد که مداخله مورد بررسی برای مراجع سوم از اثربخشی نسبی برخوردار بوده است و مقدار روز برای مشارکت کننده اول و دوم نشان داد مداخله از اثربخشی غیرقابل اعتماد برخوردار بوده است، در صد داده غیر همپوش در مقیاس عواطف منفی (۵۰٪ برای دو مشارکت کننده و ۴۰٪ برای یک مشارکت کشنده) نیز نشان داد که مداخله تدوین شده با ارزیابی توسط این مقیاس اثربخشی ناپایا دارد. همچنین هر سه مراجع روند افزایشی و رو به بهبودی را در نمرات مقياس عواطف مثبت (60%)، لذت بری (۱۰۰%)، معناداری (۱۰۰%+) و اشتیاق (۱۰۰%) در مقیاس جهت گیری های شادکامی نشان دادند. بخش عمده ای از تغییرات به وجود آمده در دوره پیگیری یک ماهه و سه ماهه ادامه پیدا کرد

نتیجه:

بر این اساس، طرح های درمانی مبتنی بر مدل لذت بری سعادت نگر اسلامی یک روش درمانی است که در کاهش نشانگان افسردگی تأثیر دارد

کلید واژه ها:

مدل مفهومی، طرح نمای درمانی، لذت بری، سعادت نگری، منابع اسلامی، امکان سنجی، افسردگی

نوع

بسته