چکیده

هدف:

بررسی رابطه تقید به نماز و سطح ا اضطراب در دانش آموزان در شهرستان قم

روش:

به منظور بررسی رابطه تقيد به نماز و سطح اضطراب در دانش آموزان در شهرستان قم، ۶۰۸ نفر از دانش آموزان دختر و پسر که در پایه دوم دبیرستان، در شهرستان قم مشغول به تحصیل بودند طی یک طرح نمونه برداری خوشه ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شد. برای سنجش میزان تقید به نماز از پرسشنامه ای که به همین منظور تهیه و تنظیم شده بود استفاده گردید، این پرسشنامه به روش آلفا کرونباخ دارای ضریب هماهنگی درونی ۹۳۶۱/=α است و برای سنجش اضطراب از پرسشنامه اضطراب حالت و صفت ( آشکار و پنهان) اشپیل برگر استفاده شد، این پرسشنامه برای اضطراب حالت بر روی دانش آموزان دارای ضریب هماهنگی درونی     ۹۵/ = α و برای مقیاس صفت آن دارای ۹۳/ =α است. برای بدست آوردن رابطه میزان تقید به نماز و سطح اضطراب دانش آموزان از روش آماری همبستگی پیرسون ( با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS استفاده شده

یافته ها:

1- میزان رابطه تقید به نماز با اضطراب حالت ۶۸۱ /- بدست آمده است در حالی که همبستگی بین تقید به نماز با اضطراب صفت ۵۸۶/ - می باشد. این مقدار بیانگر این است که بین میزان تقيد به نماز و سطح اضطراب در دانش آموزان رابطه معکوس وجود دارد و هر چقدر میزان تقید به نماز بیشتری را مشاهده نمائیم، کاهش سطح اضطراب را انتظار داریم. 2- همچنین این نتیجه حاصل شد که در دانش آموزان دختر به نسبت پسران، فقط در اضطراب صفت تفاوت وجود دارد

3- دیگر اینکه در پسران و دختران میزان تقید به نماز یکسان است

کلید واژه ها:

تقید به نماز، اضطراب،پرسشنامه اضطراب

نوع